Grafheuvels, bos en hei, een hessenweg en een wasbordweg, zand en duinen, spinnewebben, de mooiste beuk van Ede en tot slot heerlijke pannenkoek. Ziedaar in het kort de dagmars van ongeveer 20 km van station Ede-Wageningen naar station Lunteren.
Het aardige van station Ede-Wageningen is dat je direct vanuit het station het bos induikt. Ik houd niet van aanlooproutes door buitenwijken en over asfalt, zoals vaak bij het uiteenrafelen van langeafstandspaden in dagmarsen.
De tocht begint in het Sysselt, een mooi oud loofbos op de stuwwal van Ede. Links voormalige kazernes die herontwikkeld worden. In het Sijsselt ligt een groot raatakkerveld en ook ijzerkuilen maar daar zie je in het bos eigenlijk niets van.
Dan de Ginkelse Heide waarop een paar grafheuvels en ook een groot raatakkerveld. Niet alleen hei, ook eindeloze bochtige smele en pijpestrootje. Geleidelijk daal ik af naar een lager deel van het heideveld. Dit is de uiterste noordwestelijke punt van de sandr van Schaarsbergen.
Dwars over de Ginkelse Heide, van Arnhem naar Amersfoort, loopt de Hessenweg: een brede eindeloos lange rechte zandweg. Een Hessenweg is een handelsroute die speciaal is aangelegd voor de handelaars uit Hessen in Duitsland. Omdat hun karren een andere asbreedte hadden dan Nederlandse karren konden ze niet van dezelfde wegen gebruik maken. Je kunt via deze Hessenweg tot aan de Goudsberg lopen, maar ik houd van bochtjes en verzin een andere route.
Ik klim weer omhoog de Stuwwal van Reemst op die met bomen is volgeplant. Aan de andere kant houdt het bos op en loop ik naar het Wekeromse Zand. Ook hier ligt het vol raatakkers. Het Wekeromse Zand is een cadeautje, wat mooi. Op de kaart staat het draaihekje helaas fout aangegeven en ik loop een kilometer heen en terug langs een hek. Gevonden.
Ha lekker pannenkoek bij het Uilenbos. De lekkerste pannenkoek sinds heel lang.
Bij het station blijkt dat de trein pas over 20 minuten komt, dus heb ik nog net tijd om een huis te fotograferen met oude holle pannen.
Wat zijn raatakkervelden?
Raatakkers ken je misschien wel onder de Engelse naam Celtic Fields? Omdat ze niets met de Kelten te maken hebben, is die naam eigenlijk misleidend. En raatakker vind ik zo’N mooi woord. Maar goed, dat terzijde. Raatakkers zijn prehistorische landbouwveldjes, in het veld zie je ze nauwelijks maar sinds het bestaan van gedetailleerde hoogtelfotoos, gemaakt door een satelliet, blijkt Nederland ermee vol te liggen. De veldjes zijn klein, vierkant, en omgeven door een walletje. En die veldjes liggen met tientallen samen in een groot geheel, het lijkt net ruitjespapier. Volgende week zak ik hier een post aanwijden met een paar mooie luchtfotoos erbij waarop je ze ziet liggen. Vooral in de bossen zijn ze nog steeds goed zichtbaar. In akkers en weilanden zijn ze vrijwel platgeploegd, maar ook daar kun je op luchtfotoos nog vaak de walletjes herkennen, ongelooflijk! Ze zijn dus echt duizenden jaren oud, uit de tijd van de grafheuvels, de eerste landbouwers in Nederland.
Dank voor de info.
Prachtig,ben in Lunteren geboren,omdat ik veel paardgereden heb ken ik alle route,s daar,mooi,we gingen vaak met een hele groep ruiters een dauwtraprit doen op de ginkelse heide,
Echte nostalgie!