Van station Velp naar Arnhem, langs de Rozendaalse Beek omhoog de stuwwal op naar Rozendaal en via Geitenkamp en park Sonsbeek weer naar beneden naar het station in Arnhem.
Ik wil naar de Bever in Arnhem om Palladiums te kopen. Nadat ik mijn puberjaren op Birkenstock sandalen had geleefd, zomer en winter, stapte ik als student en jonge moeder een jaar of tien in Palladiums rond. En een paar weken geleden dacht ik ineens, Palladiums, ik wil weer Palladiums. Maar om nou zomaar met de bus naar Arnhem te gaan is ook zo gemakkelijk. Dus ik neem nog een bus en rijd mee tot Velp.
NB: dit is een herziene herpublicatie van een stuk uit 2016. De Palladiums zijn inmiddels als weer ververst: die gaan niet zo lang mee. De route heb ik meerdere keren gelopen en elke keer net een beetje anders. De foto's zijn van verschillende wandelingen. De Bever zit niet meer bij het station helaas.
Voor de route plak ik een deel uit het boekje Steengoeie wandelingen en een deel van het Maarten van Rossumpad aan elkaar. En op een andere dag maak ik een grote lus tot aan het hek van kasteel Rozendaal.
Rozendaal is zo’n raar dorp, zo klein en toch een eigen gemeente. Je stapt er echt een eeuw terug. Op het gemeentehuis superbijzondere dakpannen: rechts over links. Of pannen links over rechts of rechts over links liggen, zou moeten samenhangen met de windrichting. Onder de naad kan het immers inregenen. Maar alle pannen liggen nu links over rechts, met plastic eronder. Niks rekening houden met windrichting. In Rozendaal dus wel, de pannen liggen zo dat ze met noordwestenwind niet inregenen.
Deze linksdekkende dakpannen komen niet veel voor. Ik heb een overzicht gemaakt.
De lagere school van Rozendaal is ook al zo bijzonder.
Het boekje maakt me in Velp attent op gevelstenen en de Rozendaalse Beek. Fijn, ik houd van beken.
Ik zie dakpannen en een moderne Belgisch hardstenen bank met een mooi honingraatkoraalfossiel.
Ik kom ook nog langs de watermolen in Velp met mooie Oude Hollandse dakpannen, maar wel rechtsdekkend. Oude Hollandse pannen zitten niet met neusjes maar met spijkers vast.
In Arnhem loopt de route door de oude volkswijk Geitenkamp. Ik kijk mijn ogen uit.
Op de foto zie je een trafohuisje met een smeedijzeren hek op het mooiste pleintje van de stad. De architectuur van de huizen en de steile straatjes: zeker kijken.
Even verder een rood minibalkon aan een flat, 50 cm boven de grond. Wie verzint zoiets?
Tenslotte langs de St. Jansbeek via het prachtige combipark Zijpendaal en Sonsbeek naar de binnenstad van Arnhem. Alwaar ik bij Bever Palladiums bestel. Een heerlijke dag!
Hoi Mathilde, waren afgelopen week in Arnhem en aten in de Kampulan van Bronbeek !! Heerlijk en ook een pracht omgeving, schitterende herfst kleuren.
Via de Posbank weer op huis aan, schitterende natuur dag gehad. Groet van Els.
Hoi Els, Bronbeek, bijzonder! Inderdaad prachtige omgeving daar bij Arnhem en Velp. Ik hoop ook eens te schrijven over mooie tochten in de omgeving van Lettelbert, heel anders maar ook mooi!
Wat een leuk blog. Ik heb als kind op de Geitenkamp gewoond. Mijn broer heeft later een paar jaar in zo’n flatgebouw gewoond met de rode balkonnetjes (ze waren toen grijs).. Rozendaal., de bossen daar omheen en park Sonsbeek , allemaal bekend terrein !
Nu ze rood zijn, zijn ze exht een stuk mooier. Maar niet groter of handiger. De Geitenkamp komt op mij, doorloopwandelaar, over als een gezellige Wijk. De huizen zullen wel klein en oud en koud zijn. Maar toch, het oogt romantisch. Ik hoop dat je er goede herinneringen hebt liggen.
Jazeker, ik heb hele goede herinneringen aan de ‘Geitebult’ . Ik heb er gewoond tot mijn 12de. Je kon er heerlijk buitenspelen en in de herfst zochten we beukenootjes op, jawel, de Beukenlaan, bovenaan de wijk. Op zondag wandelden we met het hele gezin vaak door de bossen naar Rozendaal. Mijn vriendin en ik liepen een paar keer per week de bult af naar de bibliotheek. De huizen waren inderdaad koud en klein, maar als kind heb je daar geen last van. Toen ik er als volwassene weer kwam viel me pas op hoe petieterig de huizen zijn en hoe dicht op elkaar de mensen wonen.
Dakpannen die rechts over links liggen: wat een oog voor detail!
Let er maar eens op, je ziet ze bijna nooit. Alleen bij het gemeentehuis in Rozendaal. Omdat de schaduwwerking anders is, valt het direct op (als je ernaar kijkt): er klopt iets niet, wat is er anders, het lijkt wel spiegelbeeld. Google op linksdekkende dakpannen en bekijk de plaatjes. Ergens in de 18e eeuw is men gestopt met de linksdekkende pannen.