IMG_20180121_125646.jpg
grenspaal tussen Gelderland en Utrecht.

Grenspalen zijn weinig opvallende leestekens. Op weg naar mijn werk fiets ik blijkbaar al jaren langs drie grenspalen, maar ik zag ze pas voor het eerst een paar weken geleden na lang turen op een oude kaart.

Grenspalen geven de grenzen van provincies, gemeentes, jachtgebieden, rechtsgebieden en landgoederen aan. Ik dacht eigenlijk dat ze volkomen achterhaald waren, tot ik een uur langs het hek van Park de Hoge Veluwe liep en verlangde naar een grenspaal in plaats van dit hek: grenspalen zijn de voorloper en gedroomde opvolger van de Gamma-schutting! Terug naar de grenspaal, weg met het hek.

Ik denk dat landgoedeigenaren vroeger hun grenspalen trots kakelbont schilderden, in de kleuren van hun wapen – net zoals de Griekse tempels en beelden. Bij landgoed Bilderberg (Renkum) staat nog een geelzwarte metalen grenspaal. Die kun je niet missen.

Er worden nog steeds grenspalen neergezet, wellicht uit nostalgie want ik neem niet aan dat ze nog serieus worden genomen.

De meeste grenspalen zijn nogal saai: recht, vierkant, twee tot drie meter hoog. De nieuwe zijn van beton. Oude palen zijn van steen en sommige zijn honderden jaren oud. Er zitten rijksmonumenten en gemeentelijke monumenten tussen. Sommige palen zijn indrukwekkend, zoals die op de foto hierboven. Op deze staat aan de ene kant Utrecht en aan de andere kant Gelderland, duidelijk, zo snap ik waar ik ben. Ik ken ook een paal bij Elst met daarop Ginckel, Amerongen en Elst, ja daar ga ik snel een foto van maken.

Sinds ik er beter op let, zie ik er steeds meer. Al googelend kom ik op sites vol grenspalen, mensen die ze allemaal (rond hun gemeente bijvoorbeeld, of tussen Nederland en Belgie) aflopen of fietsen, fotograferen. Daar houd ik van, zoeken naar verborgen schatten.

Het ultieme boek voor liefhebbers van grenspalen: Op zoek naar grenspalen

Meer lezen?