Lopen van Arnhem naar Eerbeek

Deze wandeling stond al jaren op mijn lijstje, en vandaag kwam het er eindelijk van. De reden dat ik dit echt nu snel wilde lopen, is dat deze route voor een groot deel door Het Merckendal gaat, en daar gaat mijn serie 2023 over. Maar ik wist nooit hoe Arnhem uit te komen, ik zag geen fijne start. Maar ziedaar, enkele weken geleden was ik met de fiets bij het Postillion hotel / golfbaan en toen zag ik een wandelpad daar tussen door de bossen van Rozendaal in gaan. Dus hehe, een probleem opgelost: ik kan het bos in zonder langs de A50 of A12 te lopen.

Meer weten over de serie Het Merckendal.

De koude maanden vind ik ideaal om te wandelen, dus de komende weken wil ik de gewoonte om wekelijks een wandeling te lopen weer oppakken. De tocht van vandaag was in elk geval zo super, dat ik nu al zin heb in volgende week.

Ik geef geen routebeschrijving. Ik loop namelijk zelf nogal zigzag van dingetje naar dingetje. Ik ben begonnen bij bushalte golflinks en doorgelopen tot de eerste bushalte in Eerbeek vlakbij de rotonde naar de Coldenhovelaan waar ik het bos uit kwam. De kortste route zou zo’n 13 km moeten zijn, maar ik heb bijna 15 km gelopen.

Hier ging ik het bos in.

Links van me de diepte van de afgraving van het Arnhemse Stadsbos, daar is veel uitgehaald! Wat zou daarmee gedaan zijn? En wat zijn we toch goed in het afgraven van onze schaarse heuvels. De grens tussen Rozendaal en Arnhem is opvallend, en nog opvallender dat er geen grensoverschrijdende wegen zijn. Uiteraard ging ik even kijken naar de twee grenspalen en de RDsteen op de grens.

Daarna ging ik even naar Plagdel want ik wilde bekijken of daar nog iets te zien is van de boerderij die daar gestaan heeft. Een put? Geen put maar wel twee lindes die vast voor het huis gestaan hebben. Misschien was er wel een put, ik ben vergeten ernaar te zoeken zo blij was ik met deze lindes. Die staan niet op het schilderijtje overigens.

Vandaar wilde ik het begin van het Schoolpad of Kerkpad tussen Rozendaal en Imbosch opzoeken. Dat werd een behoorlijke dwaaltocht waarbij me duidelijk werd dat ik van de verkeerde kant kwam: ik probeerde Rozendaal van west naar oost over te steken, maar daar is niet op gerekend. Een heel eind liep ik door een prachtige beukenlaan, en nou wil ik even kijken of die in 1724 al op de kaart staat. Jazeker, maar niet als bomenlaan. Wow, ik heb gewoon zonder het te weten een pad uit 1724 gelopen.

Maar goed, na veel tijdverlies en extra kilometers kwam ik uit op het Schoolpad. Dat is de kortste weg naar Imbosch dus ik schoot lekker op. Wat een mooi pad, maar om dat nou elke dag heen en weer te moeten lopen: 6 km, dat is 12 km per dag.

De weg steekt de Koningsweg over – met het fietspad erlangs naar de brandtoren. Filmpje.

De weg klom omhoog – ik ook – en daalde – ik ook. Dat betekende dat ik de waterkruising passeerde tussen Het Merckendal en het dal van de Eerbeeksebeek. Op het AHN had ik gezien dat in dit beekdal een dam lag, en die heb ik gezien. Filmpje dus.

Vervolgens liep ik door naar Imbosch. Vier boerderijen in de verlatenheid, ik genoot. Maar het begon kil te worden en de schaduwen werden langer. Ik had zoveel tijd verloren in het bos van Rozendaal dat het inmiddels half vijf was. Wow, dat was veel te laat. Ik kwam bij een paddenstoel, nog 6 km te gaan tot Eerbeek! Dus ik zette de pas erin en heb alleen nog even tijd genomen om de grenspaal tussen Rozendaal en Brummen te fotograferen. O en een huis in Imbosch waarbij het me eigenlijk om de put ging.

In Eerbeek moest ik een half uur wachten op de bus, de bus naar Arnhem deed er een uur over, in Arnhem moest ik weer een half uur wachten, en toen hehe was ik om kwart voor negen thuis. Nu zit ik met poes op de bank, hij op en ik onder een dekentje. Hij spint, ik typ.

Wat een heerlijke dag, ik kan je deze tocht zeker aanraden. Het leuke van bushaltetochten is dat je geen rondje hoeft te lopen. Het oversteken van zo’n groot mooi gebied is echt bijzonder.

Alle afbeeldingen