De Scheidingslaan loopt vanaf de rotonde bovenop de Wageningseberg tot aan (met een beetje goede wil) het Heidepark bij Wageningen Hoog. Het zuidelijke deel is asfalt. Dat deel sluit niet mooi aan op de rest. De rest is een kaarsrechte lijn, zie mijn tekening op het AHN. Wat is deze rechte lijn?
De asfaltweg is aangelegd als inrit voor het ziekenhuis; zie volgende kaart voor de oude situatie voor de aanleg van de N225 en de bouw van het ziekenhuis. Inmiddels is het ziekenhuis ook al weer weg. De asfaltweg hoort oorspronkelijk niet bij de Scheidingslaan en is er gewoon aangeplakt.
De oude Scheidingslaan loopt tussen de Domeinweg en Heidepark van niks naar nergens. Alleen de zuidelijke helft tot aan de Geertjesweg is een laan; tussen de Geertjesweg en het Heidepark is het een beukenrij en een smal paadje.
Zo’n kaarsrechte weg heeft geen Middeleeuwse oorsprong, is niet ingesleten door eeuwen gebruik, is geen voetpad dat handig liep van A naar B. Nee, De Scheidingslaan is aangelegd eind 18de eeuw. De naam kreeg hij niet voor niets: de Scheidingslaan scheidt het openbare bos van de Rekenkamer, later Provincie, van de particuliere terreinen aan de westkant. Die terreinen hoorden aanvankelijk wel tot de Moft, ze liggen immers wel ten oosten van de wildgraaf (die ligt langs de Zoomweg), maar de Rekenkamer verkocht ze.
Op deze kaart uit 1799 is het noorden links. Onderaan zie je de Zoomweg met daarlangs de verkochte percelen. Het vierkant rechtsboven is van de Rekenkamer. De toekomstige Scheidingslaan loopt evenwijdig aan de Zoomweg achter de verkochte percelen.
Meer over deze kaart.
Op deze schets uit 1793 staat het ontwerp van de Scheidingslaan ingetekend. Het noorden is rechts. Het gaat om de lijn met bolletjes bovenaan.
Meer over deze kaart.
Er is nog geen sprake van een laan, het is een rij pollen (zandhopen): een laan was ook niet nodig, want hij loopt echt van niets naar nergens. Daarom is mijn omschrijving steeds zo uitgebreid ‘bij de rotonde bovenop de berg linksaf het bos in, en dan bij het einde van het asfalt waar een soort parkeerterrein is waar mensen die op zondag hun hond uitlaten hun auto neerzetten’. Daar begint de rij pollen. Later zullen er bomen langs zijn gezet, en nu loopt er een kaarsrecht wandelpad langs oude bomen: aan de westkant het AZC, wijngaard, een huis en voetbalvelden en bosjes, aan de oostkant bos.
De kaarsrechte weg stopt bij de Geertjesweg. Er is in 230 jaar niks veranderd: links particulier, rechts weliswaar nu ook particulier (De Dorschkamp), maar wel openbaar toegankelijk wandelbos.
Het deel ten westen van de Scheidingslaan werd in percelen verkocht: eerder al aan Hendrik van Rennes, in 1798 aan Van Rijn en Ockerse, in 1809 hebben P.M. Thomas en Van Lynden van Hemmen percelen.
Het zuidelijke deel van de scheiding is uitgegroeid tot een laan, maar het noordelijke deel niet. Ik vermoed dat de adellijke eigenaar van de Renessekamp daar de hand in heeft gehad; die vond zo’n laan wel mooi waarschijnlijk.
De Scheidingslaan achter de sportvelden: machtige beuken, maar geen laan.
De Scheidingslaan bij Heidekamp: een paadje langs een hek.
