We fietsen door Park de Hoge Veluwe en zien her en der op het pad lichtgele randen:
Het ligt als randen om opgedroogde waterplassen. We zien er tientallen
Wat is dit? We stappen af om te ruiken: nee geen zwavel. Het is lichtgeel poeder, het lijkt op leem. Geel leem? Hmm, zwak, dat ken ik niet.
Is dit het steenmeel waarmee de Veluwe wordt ‘gered’? We durven niet te proeven: het ziet er lichtgevend chemisch uit.
Dan krijgen we een slimmer idee: dennenstuifmeel!
Vrijdag heeft het hier heftig geregend net nu dennenstuifmeel rijp is. Het fenomeen zal dus zeker niet elk jaar zichtbaar zijn, alleen in een jaar waarin een plensbui samenvalt met rijp stuifmeel. In elk geval hebben G en ik het nooit eerder gezien. Of we keken nog niet zo goed natuurlijk.
Opgelucht fietsen we door.
Weer thuis lees ik dat dennenstuifmeel vol zit met testosteron. Je kunt het voor veel geld kopen: 22 euro voor 75 gram. Nou mannen, allemaal even naar de dennenbossen op de Veluwe en met je tong op de grond.
