Rondje Terlet

Ik loop het liefst van halte naar halte of langs een beek, maar bij Terlet kan geen van beide: geen halte noch beek in de verre omtrek te vinden. Dan maar rondlopen.

Terlet is top voor een middagje uit.

Het vliegveld voor zweefvliegen en paragliden ligt onder de Galgenberg, niet dat er ooit een galg heeft gestaan. Op de helling is een leuk restaurant met mooi terras met zicht op het zweefvliegen en paragliden en met een fantastisch uitzicht tot aan Arnhem. Op de foto’s lijkt het niet bijzonder, maar dit moet je echt zelf even komen bekijken.

Voorbij het restaurant kunnen we de Galgenberg beklimmen (dat mag). Bovenop ligt een plaat beton; dat is een restant van Teerose II, de basis van de Duitsers in WO2. Bovenop ligt ook een RD-steen. Vanaf de top van deze heuvel kunnen we alleen terug naar het restaurant; de weg naar Deelen is afgesloten – jammer.

Ik heb vorig jaar bovenop die betonplaat een filmpje gemaakt:

Vervolgens wandelen E en ik aan de oostkant van de A50 een heerlijk rondje. Zoals altijd zijn de foto’s op verschillende dagen gemaakt.

Ten oosten van de A50 passeren we twee linden die vroeger voor de boerderij Groot-Terlet stonden. Die boerderij staat al op de kaart die Bernard Elshoff in 1730 heeft gemaakt. Nu ligt de A50 op die plek. Maar het zijn niet dezelfde bomen volgens mij – dat zou leuk geweest zijn! (Iets zegt me dat de oude foto gespiegeld is, dus dat de rechter boom op de oude foto de linker is op die van mij.)

We lopen een eind over de Ringallee die ligt op de grens van Rozendaal – nog steeds wil ik die hele grens een keer affietsen. We komen op het drielandenpunt tussen Arnhem, Apeldoorn en Rozendaal. Filmpje:

Even verder naar het oosten passeren we de plek waar de Koningsweg van Hoog-Buurlo naar Hof te Dieren deze grens gepasseerd moet zijn, maar daar zien we niets van. Filmpje:

We komen langs de Postberg waar nu bovenop een hoge mast staat. In de WO2 stond hier een Duits station waarvan de resten nog zichtbaar zijn:

We zien nog een betonnen ding in het bos, zal ook wel Duits zijn. Maar, zegt G, hij ligt precies op de plek van de Koningsweg; alsof hij die afsluit.

Over de Hessenweg lopen we terug naar Terlet. Die weg staat al op de oudste kaarten ingetekend. Dit vind ik zelf zo’n mooi pad, bij mooi weer blijf ik fotograferen. Het Hessengat is subliem.

In het Wolfsdel zien we diep uitgesleten geulen die op de foto niet spectaculair zijn maar in het veld wel (een kleine meter diep).

Ik wil een serie maken van bodemprofielen zoals een wandelaar of fietser die tegenkomt onderweg (dus zonder schep). Hier twee haarpodzols. Deze uitgespoelde grond ligt vaak onder heideveld. Opvallend is het bandje grind op de rechterfoto: dat kan alleen maar door water zijn afgezet.

Op het Terletse veld liggen enkele drinkpoelen die op fotogenieke dagen prachtige foto’s opleveren maar vandaag niet.

Alle foto’s