Een zinkstuk is een wonderbaarlijke techniek uit de waterbouwkunde om te voorkomen dat de bodem van rivieren en kanalen uitschuurt. Bijvoorbeeld benedenstrooms van sluizen en stuwen. Ik weet niet of het typisch Nederlands is, maar Nederlanders zijn er wel goed in. Andere termen zijn kraagstuk, mat, fascine mattress. Google maar en je zal je verbazen.
Tegenwoordig wordt vaak geotextiel gebruikt met lussen bovenop waardoorheen rijshout wordt gestoken waarop het zinkstuk wordt opgebouwd. Vroeger was de hele mat van rijshout. De mat kan zo groot gemaakt worden als nodig is, en dat is vaak honderden meters lang. Als het af is wordt het op zijn plaats gebracht en dan drijft het daar op het water. Om het te laten zinken wordt het verzwaard met stenen. Dat moet op een slimme manier gebeuren, anders zinkt het midden terwijl de zijkanten nog drijven of de werkers zinken mee met het matras of het breekt of scheurt uiteen.
Kortom vakwerk voor specialisten.
Zinkstukken worden traditioneel gemaakt van rijshout van wilgen, elzen of essen. Die worden verbouwd in grienden.
Hier een artikel van een andere blogger waarnaar ik graag verwijs.
Around the 17th century, the Dutch started reinforcing their dykes and harbours with sturdy mats the size of football pitches – hand-woven from …
Fascine Mattresses: Basketry Gone Wild
