(door Wilma Sass)
Landschap lopen. De naam van het blog trof me. Dat doe ik ook, dacht ik bij mezelf. Ik loop wat af. Maar in tegenstelling tot Mathilde die allerlei verschillende landschappen verkent, loop ik alleen maar door de Jufferswaard. Weer of geen weer, een paar keer per week gaan Snuffel en ik landschap lopen in dat kleine natuurgebied aan de Nederrijn. Ik ben er van gaan houden. Niet alleen van het wandelen zelf, maar vooral van de Jufferswaard. Zo simpel ligt het.
In tegenstelling tot Mathilde die volgens mij een bijzonder gespecialiseerde blik heeft om landschap te lezen, is mijn landschap lopen en lezen vooral een pad naar binnen gebleken dat ik op mijn manier ging volgen. En naarmate het jaar vorderde en Snuffel en ik daar bleven rondbanjeren, was het net alsof de Jufferswaard en ik een band ontwikkelden.
Hoe dan ook, ik begon over dat proces te schrijven.
Soms had ik bijvoorbeeld de behoefte om de twee lindebomen die daar staan “naar mij toe te schrijven”, waarmee ik bedoel dat ik dichter bij hen wilde komen. Stel je voor als je in een boom kunt reizen bijvoorbeeld, wat zou je dan beleven?
Andere keren was een gedicht het meest geschikt om woorden te geven aan wat ik tegenkwam.
En soms verzamelde ik gewoon feiten, bijvoorbeeld over de meidoorn die daar overal groeit.
Al die teksten verzamelde ik in een bundel die ik binnenkort in eigen beheer ga uitgeven. Het is een ode aan de Jufferswaard en tegelijk aan alle natuur dicht bij huis.
De bundel verhaalt ook hoe ongemerkt een stukje land zo eigen kan worden dat het lijkt alsof je er een hartsvriendin bij hebt gekregen. En wat een rijkdom dat is.
Voor belangstellenden:
De Jufferswaard, een landje dat verbeelding zoekt. Prijs €15,-
Verschijningsdatum: 12 december.
Voorverkoop (tot aan genoemde datum) €12,50,-
Voor bestellingen zie www.uitgeverijzon.nl
Alle afbeeldingen
Hai, voor mij is de Jufferswaard een vaag verhaal uit het verleden van mijn moeder. Wij woonden aan de Fonteinallee in Doorwerth, vlak waar nu de brug over de Neder-Rijn ligt. Ik heb diverse foto’s van mijn moeder uit de jaren 50 waar ook de steenfabriek nog op staat. Helaas is mijn moeder er niet meer. Ze was bevriend met de familie die daar woonde en ik heb zelf recent contact gehad met hun. Zij hebben herinneringen en foto’s met mij gedeeld. Zo heb ik jaren na haar dood weer een inkijk in haar leven gehad. De laatste jaren heb ik er gewandeld en in combinatie met het verleden is het voor mij ook weer een bewogen stukje natuur geworden. De ruïnes van de steenfabriek, de Heelsumse beek met de natuur is ook sprookjesachtig mooi.
Wat geweldig deze liefde voor de Jufferswaard. Een mooi voormalig steenindustrie landschap. En onder de rook van één van de grotere papierfabrieken in Europa.
Het is in eigendom van verschillende eigenaren, het grootste gedeelte is van Staatsbosbeheer en openbaar toegankelijk . Leuk om te lezen dat er dankbaar gebruik van wordt gemaakt. Niet alle uiterwaarden zijn toegankelijk en al helemaal niet met honden. Geniet ervan!
Leuk om eens zo’n hele andere kijk op landschap voorbij te zien komen.