Ik begin te lopen bij station Arnhem en loop bovenlangs het spoor richting Mariëndaal. Na een kopje koffie – thermoskoffie – ga ik op zoek naar de sprengkop van de Slijpbeek, loop door de beukenbedstee naar boven, steek de weg over en klim naar het hoogste punt van de stuwwal Arnhem-Doorwerth in landgoed Boschveld. Raar dat juist de hoogste top geen naam heeft en vele lagere toppen wel.
Vanaf dit hoogste punt daal ik weer af naar Mariëndaal, en volg de beek door het park. Daarover heb ik eerder geschreven in Langs de Slijpbeek bij Oosterbeek.
Mariëndaal is een oud landgoed op de plek van het voormalige klooster Mariënborn dat heeft bestaan van 1392 tot 1580 Het was een groot en machtig klooster met uitgestrekte landgoederen. Warnsborn, Lichtenbeek, Vijverberg, Boschveld en Mariëndaal waren allemaal kloosterbezit. In 1580 werd het klooster opgeheven tijdens de reformatie, de gebouwen gesloopt en de landerijen verkocht.
Bijzonder is hoe de heuvels en de beek zijn geïntegreerd in de parkaanleg. Daarover heb ik ook al eens geschreven aan de hand van een kaart van Mariëndaal met daarop De Slijpbeek in 1850 . De diverse oude molenplekken kun je nog herkennen aan de watervallen en wijers. De heul, waar de Slijpbeek onder het spoor doorgaat, is mooi ambachtswerk. Ook bijzonder zijn de vele grenspalen die hier nog staan tussen Arnhem en Oosterbeek. Niet dat ze mooi zijn, fotogeniek, of ook maar recht staan, maar toch:
Er is een wandeling uitgezet langs alle grenspalen van Arnhem en die ga ik beslist eens lopen, maar vandaag niet.
Op de hoek van de oprijlaan en de Utrechtse weg een muurtje van misbaksels. Dat zijn wat het zijn: misgebakte bakstenen: te heet gebakken, te dicht bij het vuur gelegen of zo. Onkels is de echte naam.
Ik volg rood-wit door de weilanden langs het spoor, daal af en kom in de uiterwaarden, waarover meer in De Rosandepolder in 1762. Na een tweede kop koffie bij de camping Oosterbeekse Rijnoever, loop ik naar de oude kerk in Oosterbeek.
Bij de kerk ga ik onderlangs over het kerkepad tot ‘de natte plek’ en daar naar rechts het park in, volg de Gielenbeek omhoog, loop verder omhoog naar de Spreng op de Hemelse Berg, en vandaar naar het westen naar de beek De Oorsprong.
Langs deze beek loop ik verder omhoog tot op de asfaltweg en dan is het nog maar 100 meter tot aan de herberg bij de rotonde. Die heet op oude kaarten De Koude Herberg, maar blijkbaar schrok dat mensen af, want nu heet hij De Oude Herberg, en dat klinkt stukken gezelliger. Lekkere pannekoek.
En dan met de bus naar huis.
oordeel: prachtige tocht met heel veel bijzonderheden onderweg. De foto’s zijn overigens niet van vandaag. Recycling heet dat
Meer lezen:
- mooi boek van Wim Huijser over wandelen langs de grote rivieren
Wat een fijne informatie, handig als we op vakantie zijn om eens zo’n route te lopen.
Goed dat je het onder de aandacht bracht op je andere blog.
fijn dat ik je inspireer. Geniet ervan.