Een vrije woensdagmiddag en een zonnetje: landlopen!

Ik ga met de bus naar Doorn en stap uit bij een conferentiecentrum. Gelukkig heeft dat ook een achteruitgang dus ik loop gewoon door en ga linksaf. Links van me bos, rechts sportvelden en daarna landbouwgebied in het stroomdal van de Rijn. Typisch een overgangsgebied: dit is een sandr die je in de bergen zo vaak ziet: een puinhelling onder aan een berg. Het pad loopt precies op de grens tussen rivierdal en sandr: het rivierdal is in gebruik voor landbouw, bebouwing, sportvelden, en de sandr is bos. Het pad ligt vol grind wat het water heeft meegevoerd.

Het pad is een oude beukenlaan met wallen; dit moet een belangrijke weg zijn geweest, thuis eens kijken. (*klopt: dit is de eeuwenoude Postweg, de huidige hoofdweg ligt op het voormalige tramspoor.)

Bij de weg naar Darthuizen keer ik terug naar de hoofdweg en steek die over. Ik wil de Darthuizer Berg beklimmen. Een paaltjeswandeling leidt me er naartoe, helaas loop ik die achterstevoren en soms is niet duidelijk waar de uitgezette route vandaan komt. Ineens duikt de weg naar beneden en dan weer steil omhoog: dit is vast een sneeuwmeltwaterdal: nog iets om thuis uit te zoeken. (*nee, gezien het scherpe V-profiel is het een jong beekdal).

Daarna loopt het pad langs een raar stukje landschap. Het lijkt een oude tuin of park. Er groeien rododendrons, een boom staat op een zichtplek al is er niemand meer die ernaar kijkt, twee rijen linden en een beukenbosje in een weiland. Thuis uitzoeken wat dit geweest is. (*de tuin van het Zwitsersche Huis).

Dan zie ik iets leuks: een dikke beuk met een stam die zo te zien bestaat uit in elkaar gedraaide dunnere stammen. Dit is een boomboeket, waarbij meerdere jonge boompjes bij elkaar zijn geplant om zo snel een dikke boom te krijgen; dat vonden nieuwe rijken leuk want zo leek het of hun nieuwe landgoed al eeuwenoud was. De meeste dikke beuken op een landgoed zijn boomboeketten maar bij deze zijn de jonge stammetjes in elkaar gedraaid. Fraai hoor; ik hoor de hofdame klagen dat de stammetjes van die jonge beukjes in elkaar moeten groeien, dat ze te ver uit elkaar staan. En de tuinman kon aan het vlechten…..

Het pad dat ik op de kaart had uitgezocht is met een stapel hout afgezet en zo kom ik toevallig uit bij een raar zeshoekig gebouwtje. Pas bij het tweede rondje krijg ik door waarom dit gebouwtje raar is: het heeft geen deur. Nog een rondje en ik snap hoe je toch naar binnen kunt. Dronk de hofdame hier thee?

Ik beklim nu echt de Darthuizer Berg. Het pad is bezaaid met stenen: kwarts, vuursteen, basalt met aders erin, graniet. Vlak voor de top een vogeldrinkbak, haha, hier stond vast in gouden tijden een bankje voor de hofdame die vogeltjes wou voeren. Hofdame dood, bankje weg, maar de betonnen drinkbak ligt er nog.

Op de top de meest rustieke bank die ik ooit heb gezien. Het betonnen frame is van zo’n allergewoonste houten bank met twee betonnen poten. De poten staan er nog, de planken zijn weg. Voorbijgangers hebben met stammetjes en houtblokken daar weer een bank van gemaakt, compleet met rugleuning. Hier geniet ik van, geweldig.

Ik ga het fietspad af naar beneden en kom bij een houtzagerij en een huis dat niet op mijn kaart staat. Hmm, ik ben volslagen fout gelopen want dat huis staat natuurlijk wel op de kaart maar ik ben niet op de plek waar ik had willen zijn.

Ik zoek het pad dat ik had willen hebben en zowaar, gevonden. Naar links kijkend zie ik dit pad recht omhoog gaan de berg op. Raar dat ik het bovenaan niet gezien heb, maar ik heb vast een bochtje gemist. En deze hele wandeling ging me om dit pad!!!!! Maar ja nu ben ik al beneden, en ik ga naar rechts naar de hoofdweg. Ik ben hier op uniek gebied, De Darthuizerpoort. Een fietser vraagt me de weg en in mijn enthousiasme leg ik uit op welk uniek stukje grond hij fietst. Hij kijkt me bevreemd aan en vindt me een raar mens. Nou ja, dan geniet ik wel in mijn eentje.

Ik steek de weg over en klim omhoog de Dondersberg op en kom uit bij de lelijkste graftombe die ik ooit gezien heb: geel met wit en precies op de plek waar ik wil staan. Ik kijk terug om te zien wat ik wil zien, maar helaas liggen de twee paden net niet in elkaars verlengde. Wat een gemiste kans, ik wil de Darthuizerpoort zien, de grootste smeltwaterpoort van Nederland.

Dit had de trots van Nederland kunnen zijn, zie eens Zwitsers, jullie hebben de Brennerpas, maar wij hebben de Darthuizerpoort op 7 m +NAP. Je kunt hem ook onzichtbaar wegwerken achter bomen, een autoweg en een graftombe. Zullen we een petitie starten dat er een weg komt van de top van de Darthuizer Berg tot op de top van de Donderse Berg, of desnoods tot aan deze graftombe? Ik lees ergens dat hier vroeger een skihelling lag, haha, laten we die herstellen!

Wikipedia: De nieuwe eigenaar [van het Zwitsersche Huis] liet een nieuwe villa bouwen in neorenaissance stijl. Tevens liet hij een grote tuin aanleggen met daarin een doolhof, een tennisbaan omgeven door lindes, een theekoepel en een drinkplaats voor herten. Op een steil pad nabij het landgoed werd met kokosmatten de eerste kunstskibaan aangelegd, deze heeft tot 1940 bestaan.

Hmm, die linden heb ik gezien. Die vogeldrinkbak is blijkbaar een drinkplaats voor herten (doorsnede 1 meter), en de volgende keer ga ik op zoek naar het doolhof. Maar goed, ik klim nog even de Dondersberg op en loop dan door naar Leersum voor een welverdiende kop koffie met appeltaart. Daarna loop naar de bushalte, wacht braaf op de bus die me naar huis brengt en mijmer nog wat na.

De Darthuizerpoort, hehe, ik heb hem gezien….