Wie vanaf de spreng van de Beekhuizerbeek naar de bron van het Zijpenbergbeekje loopt, ziet hem indrukwekkend boven zich uittorenen: de Zijpenberg. In werkelijkheid is het een tweede top van de Tafelberg, althans volgens mijn zelfbedachte systeem van Nederlandse bergen.
Ik zoek zoals altijd de steilste en kortste route op en dat levert dit profiel op:
In drie kilometer 100 meter omhoog, met hier en daar steile klimmetjes en afdalinkjes, net hoe het pad loopt.
Vlak voor het beukenbos begint ligt een opvallend erosiedal. Ik vind hiervan in een artikel uit 1910 van Van der Ven in De Levende Natuur een foto. Ik wil dezelfde foto namaken, maar dat moet ik nog doen. Hier alvast de foto:
Aan de zuidwestkant is de Zijpenberg begroeid met een prachtig volgroeid hallenbos van beuken en daardoorheen slingert een haarspeldweg zich omhoog.
Een wandelroute is er niet en dat valt tegen. Je kunt er echt alleen komen door de haarspeldbochten te volgen langs de autoweg. Geen fietspad geen voetpad. Ook de top zelf is niets aan: er staat een hek omheen dus je kunt er niet eens komen.
Maar de omgeving is prachtig en daarom kijk ik toch vrolijk. Weer een top bedwongen.
Een wandelboek met de mooiste bergwandelingen in Nederland.
