Van Schaarsbergen naar Oosterbeek

Lopen van bushalte naar bushalte of van bushalte naar station vind ik toch wel het leukst. Je loopt dan ergens vandaan, en dan komt er een middenstuk, en tenslotte loop je ergens naar toe. Meestal kom ik in het midden van de tocht bijna niemand tegen.

Het eindpunt van lijn 9 in Arnhem, de Koningsweg bij pannekoekenhuis de Strooper, blijkt een perfect startpunt. Ik ben daarvandaan naar Oosterbeek gelopen, maar naar Arnhem, Wolfheze, Doorwerth of zelfs Renkum is ook prima te doen. Ook naar Velp, Rheden en Renkum zou het moeten kunnen.

Het eindpunt door de week is veel verder; dan gaat de bus over de Koningsweg bijna tot aan het viaduct over de A50.

Zoals nooit, geef ik ook nu geen routebeschrijving. Je kunt eenvoudig bestaande routes aan elkaar plakken, en verdwalen is sowieso onmogelijk in dit drukke gebied. Ik geef wel een stippenkaart met de punten die ik hier noem of waar ik een foto of filmpje heb gemaakt.

Ik ben dus met lijn 9 naar Schaarsbergen gegaan en ben uitgestapt bij het weekend-eindpunt bij De Strooper.

Eerst heb ik in het bos nog een keer het Grasdel opgezocht, en ja hoor, daar ligt het onzichtbaar te liggen. Zoals altijd zie je daar op een foto niks van.

Eerst ben ik op zoek gegaan naar de RDbout in de kerk te Schaarsbergen en naar de grafkelders op de begraafplaats daar achter. Ik kwam ook nog een standbeeld tegen van Clement van Maasdijk, en dat is al het derde eerbetoon aan deze vliegenier-pionier hier in de omgeving.

Vandaar loop ik ten noorden van de A12 langs naar het westen. Hier ligt een mooi bos waar ik zelden iemand tegenkom – soms een mountainbiker, maar nooit een wandelaar. Het heet hier ‘t Zand, en zo staat het in de 17de eeuw al op de kaart.

Een oud hek naast een wal leidt van niets naar niets en intrigeert me: waar hoorde dit bij? Op dat moment word ik gebeld door de politie dat mijn fiets, die twee dagen ervoor was gestolen, is gevonden! Ik geniet nu dubbel.

In dit bos liggen zowaar twee fietstunneltjes onder de A12 door, het nut ontgaat me, maar ik vind ze geweldig leuk.

Ik ga de meest westelijke onderdoor nadat ik gespeurd heb naar de RDbout – gevonden!.

Ik kom in de Maasbergen ten noorden van Warnsborn. Rond dit bos is van de gemeente Anhem staan grenspalen. Vandaag zie ik er twee:

Vanaf hier loop ik door naar Warnsborn. Hier kun je uiteraard op vele manieren doorheen lopen, en vandaag loop ik niet langs de beek maar door de heidevelden. Ik heb hier ook wel eens langs de beek en een klompenpad gelopen.

In Warnsborn fotografeer ik nog een paar bodemprofielen. Ik vermoed dat dit een tussen vorm is tussen haarpodzol en holtpodzol, en als we met een spade een mooie rechte kant zouden maken zouden we het beter kunnen zien. Het lijkt op arme heidegrond, haarpodzol dus, maar dan met oud bos erop dus de bodem ontwikkelt zich richting een holtpodzol.

Ook de Lichtenbeek laat ik links liggen – die beek moet ik nog lopen – en dan steek ik de Amsterdamseweg over want ik wil bij het huis Lichtenbeek iets bekijken: een waterpomp. Terwijl ik daarheen loop zie ik onderweg een grenspaal van Gelders Landschap en Kastelen.

Die waterpomp vind ik echt leuk. Ik ken er vele, maar dat is in Twente bij boerderijen. Hier in dit landgoederenland ken ik er eigenlijk geen enkele. Terwijl ik foto’s maak, roept een man me iets toe vanuit het koetshuis. Hij vertelt dat de buis in de oorlog is weggehaald, helaas, dus dat hij het niet meer doet. Wat jammer.

Vandaar loop ik door het bos bij Lichtenbeek naar Oosterbeek. In het bos van Lichtenbeek kom ik een vogeldrinkbak tegen. Liggen er daar meer van? Ook staan hier prachtige grenspalen tussen Arnhem en Renkum. Die foto’s dateren van een andere tocht, en hier verzamel ik al mijn foto’s van grenspalen in Gelderland.

Ik steek de Dreijenseweg over naar het bos bij Johannahoeve, nu het patershuis. Daar stuit ik op een raar ding, dat weer thuis de onderkant van een voormalige watertoren blijkt te zijn.